Over oordopjes en overcreditering

Mijn kinderen houden van muziek, daar ben ik blij mee en trots op. Muziek is, letterlijk, de soundtrack van het leven.

Nu bestaat er natuurlijk ook nog zoiets als muzieksmaak en daar loopt het nogal uit elkaar. Mijn dochter gaat los op de muziek van deze tijd, terwijl een van mijn zoons Spotify afspeellijsten met mij uitwisselt omdat we muziek vanuit de jaren 60 tot 90 top vinden. Mijn andere zoon is dan weer gecharmeerd van een heel ander genre.

Ik weet niet waar hij het vandaan heeft, in ieder geval niet van mij, maar hij is helemaal gek van Hardstyle. Voor lezers die niet bekend zijn met dit genre, prijs jezelf gelukkig, veel ergernis en hoofdpijn is je bespaard gebleven.

Nu is er binnenkort een meerdaags Hardstyle festival in Dronten, DEFQON geheten.

Zoonlief wil er graag heen, hij is 18, heeft een rijbewijs, dus dat gaat dus ook gebeuren. Vier dagen snoeiend harde "muziek" die vooral ook in de buik gevoeld moet worden. Het geluid op muziekevenementen staat altijd hard, maar op openluchtfestivals lijkt het nog wel een extra paar decibels harder te moeten.

Enfin, zijn moeder vroeg me of ik met hem mee wilde gaan naar een audicien om oordopjes aan te laten meten om zijn gehoor te beschermen, aangezien zijn goede smaak al niet meer aanwezig is, wellicht het beste wat we nog kunnen doen.

Wij gingen dus samen naar de audicien, een compleet nieuw verdienmodel voor die branche trouwens. Gehoor beschermen in plaats van versterken. Daarbij wetend dat hun nieuwe, jonge, klanten van nu, met oordopjes diep in hun gehoorgang gaan als ze fietsen of in bed liggen, op zekere leeftijd gegarandeerd nóg een keer klant zullen worden.

Ik ging even een stukje wandelen toen de oordopjes werden aangemeten, uiteraard is zoiets maatwerk, dat zie je dan ook terug in de prijs. Een beetje mijmerend in mezelf was ik me aan het bedenken wat een idiote situatie dit eigenlijk is. Er is zo'n overvloed aan geluid dat iedereen die zijn gehoor wil behouden, met oordopjes op zo'n festivalterrein rondloopt.

Vrijwillig!

Tijdens mijn korte wandeling kwam ik langs een huis met een "Te Koop" bord in de tuin. Toevallig een huis waarvan de kopers mijn opdrachtgevers zijn.

Als financieel adviseur hou je, bij het uitwerken van financiële plannen, uiteraard rekening met betaalbaarheid van de lasten van het huis wat je klanten willen kopen. De lasten van de flat waar ze nu wonen zijn prima op één inkomen te dragen. Er is volop financiële ruimte om te sparen en om leuke dingen te doen.

Komend van dat appartement, zijn mijn opdrachtgevers toch op zoek naar een grondgebonden woning met tuin. Er is een kinderwens en de meeste mensen hebben dan liever wat meer ruimte. Ze zien hun toekomstige kroost liever in een tuin spelen dan op een balkon.

Naast dat de hypotheek natuurlijk qua lasten moet passen bij het huidige en toekomstige besteedbare inkomen, kijken we ook naar betaalbaarheid in geval van overlijden, arbeidsongeschiktheid en werkloosheid. In het geval van een lening die alleen maar op twee inkomens haalbaar en betaalbaar is, moet je van allebei de debiteuren het risico inventariseren, analyseren en dan presenteren.

Vaak stel ik dan een oplossing voor, een overlijdensrisicoverzekering die uitkeert bij overlijden, vaak aangevuld met een woonlastenbeschermer die het inkomen aanvult bij arbeidsongeschiktheid. Daarmee dicht je de gaten die in het besteedbare inkomen vallen bij verlies van werk. Alles bij elkaar weer een extra kostenpost bij de aankoop van een huis. Maar je wil uiteraard wel beschermen wat je hebt.

Vrijwillig!

En dan zijn we weer bij die oordopjes.